نیاز به ویسکوزیته بالا در بتن خودتراکم به منظور حفظ یکنواختی و عدم جداشدگی ذرات، زمینه را برای کاربرد ماده پودری در طرح اختلاط این نوع بتن هموار ساخته است. تولید ضایعات پودری نزدیک به 50 درصدی در مراحل مختلف سنگبری و نیاز به دفن این ضایعات نگرانیهایی را از نظر زیستمحیطی در پی دارد. از سوی دیگر، امروزه پژوهشگرانی با دغدغههای زیستمحیطی و همچنین اقتصادی استفاده از مواد جایگزینِ سیمان در طرح اختلاط بتن و در نتیجه کاهش تولید گاز کربندیاکسید ناشی از تولید سیمان را لازم میدانند. دفن گلقرمز خام که به عنوان ضایعات کارخانه آلومینیومسازی شناخته میشود، با اثرات مخرب زیستمحیطی برای خاک، آب و هوای اطراف سدهای باطله همراه است. در این طرح پژوهشی تاثیر استفاده از گلقرمز به عنوان جایگزین بخشی از سیمان در طرح اختلاط بتن خودتراکم مورد پرسش قرار میگیرد. همچنین از ضایعات کارخانههای سنگبری (پودر سنگهای مرمریت و گرانیت) به عنوان ماده پرکننده در بتن خودتراکم استفاده شده است. کارایی، مشخصات مکانیکی و دوام بتن خودتراکم با استفاده از آزمایشهای مناسب سنجیده شد. هر چند گلقرمز خام خاصیت پوزلانی ندارد، ریزدانه بودن ذرات آن سبب متراکم شدن ماتریس بتن در درصدهای جایگزینی کم (تا 5 درصد) شده است. از سوی دیگر نشان داده میشود که استفاده از پودر سنگهای مرمیت و گرانیت به جای پودر سنگ آهک در بتن خودتراکم از نظر کارایی، مقاومتی و دوام مشکلی را در پی نخواهد داشت.